Knitting on a tree

...Miś jest bardzo grzeczny dziś. Chętnie państwu łapę poda. Nie chce podać? A to szkoda. Do tej pory pamiętam, ten i inne wierszyki Jana Brzechwy, których uczyłam się we wczesnym dzieciństwie. Nadal je bardzo lubię. Ten zacytowany idealnie mi pasuje do mojej ostatniej pracy. Od dłuższego czasu zbierałam się do szydełkowania zabawek. Chcę, żeby Krzyś miał kilka takich, może potem zostawi sobie jakąś na pamiątkę, wiedząc, że mama zrobiła je specjalnie dla niego... Na swoim koncie mam już smoka , który obecnie mieszka w Australii, a czasami podróżuje i po innych krajach. Nową Zelandię, a tam między innymi miasteczko hobbitów, zwiedził przypięty do plecaka mojej przyjaciółki. Pewnie zrobię kiedyś podobnego synkowi, ale to jak już będzie trochę starszy. Póki co wystarczą prostsze misie, króliczki lub inne zwierzaczki. Miś , którego chcę dzisiaj przedstawić, jeszcze nie jest dla Krzysia. Krzysiowi robię już drugiego, bardzo podobnego. Ten jest dla synka naszych znajomych, w

Lucille to drugi wzór Agaty Mackiewicz, po który sięgnęłam. Wcześniej z wielką przyjemnością wydziergałam Lorelei, a na oku mam jeszcze kilka innych wzorów tej projektantki. Między innymi  Plant Lady, sweterek będący jeszcze w fazie testów, ale już wiem na pewno, że go zrobię. Uwielbiam styl Amanity, bardzo bliski mojej leśnej duszy. I niezmiernie żałuję, że już od dawna nic nie publikuje na swoim blogu (Amanita Land), bo był jednym z pierwszych dziewiarskich blogów, które czytałam. Gdy zaczynałam kilka lat temu swoją przygodę z drutami, moim marzeniem było móc kiedyś wydziergać sobie coś z jej zjawiskowych wzorów, a zdjęcia, na których pozuje ze swoimi pracami, są moją inspiracją do dziś. Wracam do Lucille. Od jakiegoś czasu chciałam sobie zrobić lekki, dopasowany kardigan, taki nieco bardziej wyjściowy niż na co dzień. Wybór padł na Lucille, sweterek urzekł mnie teksturą i delikatną plecionką wzdłuż brzegów z przodu. Pozostało mi tylko dobrać odpowiednią włóczkę na ten projekt